Biz bizim evren biraz gerçekdışı olduğunu biliyoruz. Yıldız biz gece gökyüzünde gördüğümüz, Örneğin, gerçekten orada değil. Onlar taşındı hatta onları görmek için olsun zaman ölmüş olabilir. Bu gecikme Bize ulaşmak için bu uzak yıldızların ve galaksilerin ışık için gereken süre nedeniyle. Biz bu gecikme biliyorum.

Görmede aynı gecikme biz nesneleri hareket algıladıkları şekilde az bilinen bir tezahürü vardır. Bu şey daha hızlı geliyor bize sanki bakmak doğru geliyor gibi bizim algı bozan. Kulağa ne kadar garip, bu etki Astrofiziksel çalışmalarda gözlenmiştir. Onlar birkaç kez ışık hızını hareket sanki gök cisimlerinin bazı görünüyorsun, onların süre “Gerçek” hız muhtemelen çok düşüktür.

Şimdi, Bu etkinin ilginç bir soruyu gündeme–ne “Gerçek” hız? Görmek inanmaktır ise, gördüğümüz hız gerçek hız olmalıdır. Sonra tekrar, Biz ışık seyahat süresi etkisini biliyor musunuz. Yani biz bunu inanmadan önce görmek hızını düzeltmelidir. O zaman ne yapar “görme” Yani? Biz bir şey görmek derken, biz gerçekten ne anlama geliyor?

Fizik Işık

Görme ışık gerektirir, Açıkçası. Işık etkilerin sonlu hızı ve biz şeyleri görmek yolu bozan. Biz onları görmek gibi şeyler olmadığını biliyoruz çünkü bu gerçeği pek bir sürpriz olarak gelmelidir. Gördüğümüz güneş zaten biz onu görmek zaman sekiz dakika eski. Bu gecikme büyük bir anlaşma değil; Şimdi güneşe neler olduğunu bilmek istiyorsanız, yapmamız gereken tüm sekiz dakika beklemektir. Biz, yine de, zorunda “Doğru” nedeniyle ışık sonlu bir hızla bizim algı çarpıklıkları biz gördüğünüz güven önce.

Asıl şaşırtıcı olan (ve nadiren vurgulanan) gelince hareket algılama olmasıdır, biz-geri hesaplamak güneşi biz gecikme çıkar aynı şekilde olamaz. Biz gökcisminin bir improbably yüksek hızda hareket görürseniz, biz ne kadar hızlı ve ne yönde bilemiyorum “gerçekten” başka varsayımlar yapmadan hareket. Bu zorluğu ele almanın bir yolu fizik arena temel özellikleri bizim algı çarpıklıkları atfetmek için — Uzay ve zaman. Eylem başka bir kurs bizim algı ve altta yatan arasındaki kopukluk kabul etmektir “gerçeklik” ve bir şekilde onunla başa.

Einstein ilk rota seçti. Onun çığır açan kağıt yüz yıl önce, o görelilik özel teorisi tanıttı, hangi o uzay ve zamanın temel özelliklerine ışık sonlu hızı tezahürlerini atfedilen. Özel görelilik biri çekirdek fikir (SR) eşzamanlılık kavramı bize ulaşmak için uzak bir yerde bir olay ışık için biraz zaman alır, çünkü yeniden tanımlanması ihtiyacı var, ve biz olayın farkında. Kavramı “Şimdi” çok mantıklı değil, gördüğümüz gibi, Biz bir olayın söz ederken güneşte oluyor, Örneğin. Simultan görecelidir.

Einstein olayı algılamak zamanında anlarını kullanarak eşzamanlılığını tanımlanmış. Algılama, o tanımlandığı gibi, Radar algılama benzer bir ışık gidiş-dönüş seyahat içerir. Biz ışık göndermek, ve yansıma bakmak. İki olaylardan yansıyan ışık aynı anda bize ulaşırsa, bunlar da aynı anda yapılmaktadır.
Eşanlılığı tanımlayan başka bir yolu algılama kullanıyor — onlardan ışık aynı anda bizi ulaşırsa simultane iki olay çağırabilirsiniz. Başka bir deyişle, biz değil onlara ışık gönderme ve yansıması bakarak daha gözlem altında nesneler tarafından üretilen ışığı kullanabilirsiniz.

Bu fark bir saç ayırma teknikliği gibi gelebilir, ama biz yapabilir tahminlerin çok büyük bir fark yok. Einstein'ın seçimi bir çok arzu edilen özelliklere sahip olan bir matematiksel resim sonuçlanır, böylece daha da geliştirilmesi zarif yapma.

O biz onları ölçmek nasıl daha iyi karşılık, çünkü nesneleri hareket halinde açıklayan geldiğinde diğer olasılık bir avantaja sahiptir. Biz hareket yıldız görmek için Radarı kullanan yok; Biz sadece ışığı algılayabilecek (veya diğer radyasyon) bunlardan gelen. Ama duyusal paradigmasını kullanarak bu seçimi, yerine Radar gibi algılamadan daha, biraz daha çirkin bir matematiksel resimde evren sonuçları açıklamak için.

Matematiksel fark farklı felsefi duruşlarını çoğaltılır, da gerçeklik fiziksel resim anlayışına percolate hangi. Bir örnek olarak, Bize astrofizik bir örneğe bakalım. Biz gözlemlemek varsayalım (Bir radyo teleskopla, Örneğin) Gökyüzünde iki nesne, Aşağı yukarı aynı şekil ve özelliklerinin. Emin olduğumuz tek şey gökyüzünde iki farklı noktadan radyo dalgaları zaman içinde aynı anda radyo teleskobu ulaşmak olduğunu. Biz dalgalar oldukça bir süre önce kendi yolculuğuna başladı tahmin edebilirsiniz.

Simetrik nesneler için, biz varsayalım eğer (Biz rutin gibi) dalgalar zaman içinde aynı anda kabaca yolculuğuna başladı, biz iki resim ile sona “Gerçek” simetrik loblar daha fazla veya daha az yol onları görmek.

Ama dalgalar aynı nesneden kaynaklanan farklı olasılık vardır (hangi hareket halinde) , zaman içinde iki farklı anlarda, aynı anda teleskop ulaşan. Bu olasılık gibi simetrik radyo kaynaklarının bazı spektral ve zamansal özelliklerini açıklar, Ben matematiksel olarak son fizik makalede anlatılan ne olduğu. Şimdi, Biz gerçek olarak bu iki resim hangi almalı? İki simetrik nesneler biz onları gördüğümüz gibi ya da böyle bir şekilde hareket eden bir nesne bize bu izlenimi vermek için? Gerçekten birisi olan önemli mi “Gerçek”? Does “Gerçek” Bu bağlamda bir şey demek?

Özel görelilik ima içinde felsefi tutumu tümden bu soruyu şöyle yanıtlıyor. Biz iki simetrik radyo kaynakları elde ettiğimiz kesin bir fiziksel gerçeklik olduğunu, Bu matematiksel iş biraz alır, ancak bunu almak için. İki nesneleri taklit etmek gibi matematik böyle bir moda hareket eden bir tek nesnenin olasılığını dışladı. Aslında, biz ne görmek orada ne olduğunu.

Diğer taraftan, ışığın eşzamanlı gelişini kullanarak eşanlılığı tanımlarsanız, Biz tam tersini kabul etmek zorunda kalacak. Gördüğümüz oldukça uzak ne var dan. Biz açıkça nedeniyle algısında kısıtlamaları bozulmalara ayrıştırarak olamayacağını itiraf edecek (Burada ilgi kısıt olma ışığın sonlu hızı) gördüklerimizin. Aynı algısal resimde neden olabilir birden çok fiziksel gerçekler vardır. Mantıklı sadece felsefi duruşu algılanan gerçeklik ve algılanan ediliyor ne arkasında nedenlerini keser biridir.

Bu kesmek düşünce felsefi okullarda nadir değildir. Fenomenalizm, Örneğin, uzay ve zaman nesnel gerçekler olmadığı görüşündedir. Onlar sadece bizim algı orta. Uzay ve zaman içinde gerçekleşen tüm olaylar sadece bizim algı demetleri vardır. Başka bir deyişle, uzay ve zaman algısı kaynaklanan bilişsel yapılardır. Böylece, zaman ve mekan isnat tüm fiziksel özellikleri yalnızca olağanüstü gerçekliğe uygulayabilirsiniz (gerçeklik biz seziyorum gibi). Noumenal gerçeklik (hangi algımızın fiziksel nedenleri tutar), Bunun aksine, bilişsel ulaşamayacağımız kalır.

Yukarıda açıklanan iki farklı felsefi duruşları yansımaları muazzam. Modern fizik uzay ve zaman olmayan bir phenomenalistic görünümünü kucaklamak gibi görünüyor bu yana, felsefenin bu şube ile oran kendini bulur. Felsefe ve fizik arasındaki bu uçurum, Nobel ödüllü fizikçi kazanan böyle bir dereceye kadar büyüdü, Steven Weinberg, merak (kitabında “Final Teorisi Dreams”) neden fizik felsefeye katkısı çok şaşırtıcı küçük olmuştur. Ayrıca gibi demeçler filozoflar ister, “İster 'noumenal gerçeklik olağanüstü gerçekliği neden olur’ veya noumenal gerçeklik bizim onu ​​algılama bağımsızdır 'olmadığını’ ya da biz noumenal gerçekliği anlamda 'olsun,’ Sorun noumenal gerçeklik kavramı, bilim analizi için tamamen gereksiz bir kavram olduğunu kalır.”

Bir, neredeyse kazara, uzay ve zamanın özellikleri olarak ışığın sonlu bir hızla etkilerini yeniden tanımlayarak zorluk biz anlıyoruz herhangi bir etkisi anında optik yanılsama inmiş olur olduğunu. Örneğin, güneşi görmeye sekiz dakikalık gecikme, biz kolayca basit aritmetik kullanarak onu anlamak ve bizim algı ayrılacak çünkü, sadece optik yanılsama olarak kabul edilir. Ancak, hızlı hareket eden nesnelerin bizim algı bozulmaları, daha karmaşıktır, çünkü, aynı kaynaktan gelen mekan ve zaman olarak kabul edilir bir özellik olmasına rağmen.

Biz gerçeği ile yüzleşmek zorunda o evreni görmeye geldiğinde o, bir optik illüzyon gibi bir şey yoktur, dedi zaman Goethe işaret muhtemelen ne olduğu, “Optik yanılsama Optik gerçektir.”

Ayrım (ya da bunların eksikliği) Optik yanılsama ve gerçeklik arasındaki felsefe eski tartışmaların biridir. Sonunda, bu bilgi ve gerçeklik arasındaki ayrım hakkında. Bilgi şey hakkında bizim görüşümüzü kabul edilir, gerçekte, olduğunu “aslında durum.” Başka bir deyişle, bilgi bir yansımasıdır, veya harici bir şeyin zihinsel görüntüsü, aşağıdaki şekilde gösterildiği gibi.

Bu resimde, siyah ok bilgiyi oluşturma süreci temsil eder, hangi algı içerir, bilişsel etkinlikler, ve saf aklın egzersiz. Bu fizik kabul geldiğini resim.

Bizim algı kusurlu olabileceğini kabul etmekle birlikte, fizik biz giderek daha ince deney yoluyla dış gerçekliğe daha yakın ve daha yakın alabilirsiniz varsayar, ve, daha da önemlisi, Daha iyi kuramlaştırmanın yoluyla. Basit fiziksel ilkeleri acımasız onların mantıksal olarak kaçınılmaz sonuçlara saf aklın üstün makinesi kullanılarak takip nerede Özel Görelilik ve Genel kuramlar gerçekliğin bu bakış parlak uygulamalarının örnekleridir.

Ama başka bir var, uzun bir süre için yaklaşık edilmiş bilgi ve gerçeklik alternatif bakış. Bu bizim duyusal girdilerin bir iç bilişsel temsili olarak algılanan gerçekliği konusunda görünümüdür, aşağıda gösterildiği gibi.

Bu görünümde, bilgi ve algılanan gerçeklik hem iç bilişsel yapılardır, Biz ayrı olarak onları düşünüyorum gelmelerine rağmen. Biz onu algıladığımız gibi nedir dış olan gerçeklik değil, ama bilinemeyen bir işletmenin duyusal girdilerin arkasında fiziksel nedenlere sebebiyet veren. Şekilde, İlk ok algılama süreci temsil eder, ve ikinci ok bilişsel ve mantıksal akıl yürütme adımları temsil. Gerçeklik ve bilginin bu görüşü uygulamak için, Biz mutlak gerçekliğin doğasını tahmin var, olduğu gibi bilinemeyen. Mutlak gerçeklik için olası bir aday Newton mekaniği olduğunu, Hangi bizim algılanan gerçeklik için makul bir tahmin verir.

Özetlemek gerekirse, biz algı nedeniyle bozulmaları işlemek için çalıştığınızda, biz iki seçenek var, ya da iki olası felsefi duruşlar. Bir bizim uzay ve zamanın bir parçası olarak çarpıtmaları kabul etmektir, SR olduğu gibi. Diğer seçenek olduğunu varsaymak “yüksek” Bizim algılanan gerçeklikten farklı bir gerçeklik, Özellikleri, biz sadece varsayım. Başka bir deyişle, bir seçenek bozulma ile yaşamak, diğer yüksek gerçeklik için eğitimli tahminler önermek için ise. Bu seçeneklerden hiçbiri caziptir. Ancak, tahmin yol fenomelizm kabul görünümüne benzerdir. Ayrıca gerçeklik bilişsel nörobilim izlendi nasıl doğal açar, hangi biliş arkasında biyolojik mekanizmaları inceleyen.

Bana göre, iki seçenek doğal farklı değildir. SR felsefi duruşu bu alanı sadece olağanüstü bir yapıdır derin bir anlayış gelen olarak düşünülebilir. Anlamda yöntem olağanüstü resimde bozulmalara tanıttı varsa, bunu işleme tek bir mantıklı yolu olağanüstü gerçekliğin özelliklerini yeniden tanımlamak olduğunu iddia edebilir.

Bizim Reality Işık Rolü

Bilişsel nörobilim perspektifinden, Gördüğümüz her şey, sense, hisleri ile bizim beyindeki nöronal ara bağlantıların ve küçük elektrik sinyallerinin sonucu olduğunu düşünüyorum. Bu görüş doğru olmalı. Başka ne var? Tüm düşünceler ve endişeler, bilgi ve inançlar, ego ve gerçeklik, yaşam ve ölüm — her birinde sadece nöronal işten ve aşırı duygusal bir buçuk kilogram olduğunu, beynimizi diyoruz gri malzeme. Başka bir şey yok. Hiçbir şey!

Aslında, Nörobilimdeki gerçekliğin bu görüş fenomelizm tam bir echo, Hangi her şeyi algı ya da zihinsel yapıların bir paket düşünüyor. Uzay ve zaman da bizim beyinde bilişsel yapılardır, her şey gibi. Onlar bizim beyinlerimizin duyularımızın almak duyusal girdilerin üzerinden uydurmak zihinsel resimlerdir. Duyusal algı oluşturulan ve bilişsel süreci ile imal, uzay-zaman sürekliliği fizik arenadır. Tüm duyuların, görme kadar baskın bir gereğidir. Görme duyusal girdi ışık. Retinamıza üzerine düşen ışığın dışarı beyin tarafından oluşturulan bir uzayda (veya Hubble teleskobunun fotoğraf sensörlere), hiçbir şey ışıktan daha hızlı hareket edebileceği bir sürpriz?

Bu felsefi duruş benim kitabın temelidir, Unreal Evren, hangi fizik ve felsefe bağlayıcı ortak konuları araştırıyor. Bu felsefi ifadelerin genellikle bize fizikçiler kötü bir rap olsun. Fizikçilere, felsefesi tamamen farklı bir alandır, bilginin bir silo. Biz bu inancı değiştirmek gerekir ve farklı bilgi siloları arasındaki örtüşme takdir. Biz insan düşüncesindeki atılımlar bulmak için bekleyebilirsiniz bu aşmalı.

Bu felsefi grand-ayakta gelebilir küstahça ve anlaşılır istenmeyen fizikçilerin örtülü kendine öğüt; ama ben bir koz tutuyorum. Bu felsefi duruş dayanarak, Ben iki astrofizik fenomen radikal bir yeni bir model ile geldi, başlıklı bir makalede yayınladı, “Radyo Kaynakları ve Gama Işın Patlamaları Lüminal Bom mısınız?” Haziran Modern Fizik D bilinen International Journal 2007. Bu makale, yakında Jan tarafından derginin üst erişilen makalelerin biri haline gelen 2008, ışığın sonlu hızını biz hareket algılama şeklini bozan bakış doğrudan uygulama. Çünkü bu bozulmalar, şeyler görüyorum yolu onlar yoldan bir feryat.

Biz böyle radyo teleskoplar gibi bizim duyularımız için teknolojik uzantıları kullanarak bu tür algısal kısıtlamaları kaçabilir düşünmek için cazip olabilir, elektron mikroskopları veya spektroskopik hız ölçümleri. Sonunda, Bu araçlar yok “algı” başına ve biz muzdarip insan zayıflıklarına bağışık olmalıdır. Fakat bu ruhsuz araçlar da ışık hızı ile sınırlı bilgi taşıyıcıları kullanarak bizim evreni ölçmek. Biz, Bu nedenle, Biz modern araçları kullanma dahi algımızın temel kısıtlamaları kaçamıyorum. Başka bir deyişle, Hubble teleskobu bizim çıplak gözle bile bir milyar ışık yılı öteye görebilirsiniz, ama ne görüyor hala bizim gözleri ne görmek daha bir milyar yıl daha eski.

Bizim gerçeklik, teknolojik gelişmiş veya doğrudan duyusal girdilerin üzerine inşa edip, Bizim algısal sürecin sonucudur. Bizim uzun menzilli algılama ışığa dayalı ölçüde (ve dolayısıyla hızı ile sınırlıdır), biz evrenin sadece bir bozuk resim olsun.

Felsefe ve Maneviyat ışık

Işık ve gerçekliğin bu hikayenin büküm biz uzun zamandır bilinen tüm bu gibi görünüyor olduğunu. Klasik felsefi okullar Einstein'ın düşünce deneyinde çok benzer çizgiler boyunca düşündüm görünüyorlar.

Modern bilimin ışığına tanınan özel bir yer takdir kez, bizim evren ışık yokluğunda nasıl olurdu farklı kendimize sormak zorundayız. Elbette, hafif bir duyusal deneyimi eklemek sadece bir etikettir. Bu nedenle, daha doğru olduğu, biz farklı bir soru sormak zorundayım: biz ışık dediğimiz yanıtladı herhangi duyuları yoktu, Bu evrenin biçimini etkileyecek?

Herhangi bir normal gelen acil cevap (olmasıdır, felsefi olmayan) kişi bariz olduğunu. Herkes kör ise, Herkes kör. Ama evrenin varlığı bunu görmek ya da değil olup olmadığını bağımsız. O olsa? Biz bunu algılayamaz eğer evrenin var demek ne demek? Ah… Bir ıssız ormanda düşen ağacın asırlık bilmecesi. Unutmayın, evren bilişsel bir yapı ya da gözümüze ışık girdi zihinsel bir temsilidir. Değil “Orada,” ama bizim beyin nöronları, her şey olduğu gibi. Bizim gözümüzde ışık yokluğunda, temsil edilmesi için herhangi bir giriş var, ergo hiçbir evren.

Diğer hızlarda çalışan modaliteleri kullanarak evreni algılanan olsaydı (echolocation, Örneğin), uzay ve zamanın temel özelliklerini düşündüm olurdu olanlar hızlarında. Bu fenomelizm gelen kaçınılmaz sonuç olduğunu.

Bizim gerçeklik ya da evreni yaratmada ışık rolü Batı dini düşüncenin kalbindedir. Işık yoksun bir evren size ışıkları kapalı olması sadece bir dünya değil. Gerçekten kendisi yoksun bir evren, var olmayan bir evren. Biz açıklamasının arkasında bilgelik anlamak zorunda bu bağlamda olduğunu “toprak form olmadan vardı, ve geçersiz” Tanrı neden kadar ışık olmak, diyerek “Işık olsun.”

Kuran da diyor, “Allah, göklerin ve yerin ışığı,” Antik Hindu yazılarından birinde yansıtılmış olan: “Karanlıktan aydınlığa bana yol, real gerçekdışı beni neden.” Gerçekdışı boşluktan bizi alarak ışığın rolü (hiçlik) bir gerçekliğe gerçekten uzun anlaşıldı, uzun zaman. Bu antik aziz ve peygamberlerin biz ancak şimdi bilgi bizim tüm sözde gelişmeler ile ortaya başlıyor şeyleri biliyordu mümkün mü?

Ben meleklerin basmaktan korktuğu yerlere acele olabilir biliyorum, Kutsal reinterpreting için tehlikeli bir oyun. Bu tür yabancı yorumların nadiren olan teolojik çevrelerde hoş geldiniz. Ama manevi felsefelerin metafizik görüşlerinde elbirliği arıyorum aslında sığınırım, onların mistik veya teolojik değerini azaltmadan.

Fenomelizm içinde noumenal-olağanüstü ayrımı ve Advaita içinde Brahman-Maya ayrımı arasındaki paralellikler göz ardı etmek zor. Maneviyat repertuarından gerçekliğin doğası üzerine bu kez test edilmiş bilgelik şimdi modern nörobilim yeniden icat edilir, hangi beyin tarafından oluşturulan bir bilişsel temsili olarak gerçeği davranır. Beyin duyusal girdileri kullanır, Bellek, bilinç, gerçeklik duygumuzu concocting katkı maddesi olarak ve hatta dil. Bu gerçeklik görünümü, Ancak, bir şey fizik ile uzlaşmak için henüz olduğunu. Ama ölçüde onun arena (Uzay ve zaman) Gerçekte bir parçasıdır, fizik felsefesi bağışık değil.

Biz daha fazla ve daha fazla bilgimizin sınırlarını zorlamaya olarak, insan çabalarının farklı dalları arasındaki şimdiye kadar umulmadık ve genellikle şaşırtıcı bağlantıları keşfetmeye başlıyor. Son tahlilde, tüm bilgimiz beynimizde bulunduğu zaman nasıl bilgimizin çeşitli alanları birbirinden bağımsız olabilir? Bilgi tecrübelerimizi bir bilişsel temsilidir. Ama sonra, yani gerçekliktir; bizim duyusal girdilerin bir bilişsel temsilidir. Bu bilginin bir dış gerçekliğin bizim iç temsilidir düşünmek bir safsatadır, ve ondan bu nedenle farklı. Bilgi ve gerçeklik hem iç bilişsel yapılardır, Biz ayrı olarak onları düşünüyorum gelmelerine rağmen.

Tanıma ve insan çaba farklı alanları arasında bağlantıların yararlanarak biz bekliyoruz bizim kolektif bilgelik sonraki atılım için katalizör olabilir.